Ψιλό ξεφτίλα είναι η τιμή στον άσο, αλλά δίνει τα δικαίωμα της και η Ίντερ.

Διανύει τα χειρότερα φετινά της, έρχεται από 3 ήττες με πλέον αρνητικό ότι απέτυχε να σκοράρει και στα 3 προαναφερθέντα, με μόλις 2 νίκες από αρχές Απριλίου στα 8 τελευταία παιχνίδια που έδωσε ανεξαρτήτου διοργάνωσης.

Από την άλλη σε καλό χρονικό διάστημα η Μπαρτσελόνα με απολογισμό 12 νίκες  (μέσα και το 3-2 με την Ρεάλ Μαδρίτης), 1 ισοπαλία 1 ήττα από αρχές Μαρτίου.

Τρελό ομάδα είναι η Μπαρτσελόνα, ανισόρροπη θα έλεγα, από 4-0 πάει στο 1-0 και από το 4-4 στο 1-1. Τυπική απόκλιση μηδέν στα σκορ της, ιδιαίτερα από αρχές Απριλίου και μετά.

Η πολύ ισορροπημένη στο πέρας της σεζόν Ίντερ από την άλλη μπήκε σε ντεφορμάρισμα χωρίς γυρισμό, ότι χειρότερο για τα παικτικά και ψυχολογικά της.

Θα σας πάω περιγραφικά στους παίκτες των δύο ομάδων με τα συν και τα πλην τους.

Και οι δύο ομάδες έχουν τερματοφύλακες για βουτιά σε άδεια πισίνα. Τόσο ο αναξιόπιστος Szczęsny, όσο και ο κοντός (1.83) Sommer στα μάτια μου είναι μέτριοι τερματοφύλακες, για να μην πω τίποτα χειρότερο, που δεν τους γούσταρα ποτέ. Απορώ με την Ίντερ πραγματικά. Ο δε Szczęsny  αγωνίζεται λόγο συνθήκης (τραυματίας ο Marc-André ter Stegen).

Στην άμυνα για την Μπαρτσελόνα ο μικρός Cubarsí είναι αντικατάστατος, είναι πολύ καλός με την μπάλα στα πόδια, αλλά υστερεί στη δύναμη. Από εκεί και πέρα αυτό το ταγάρι ο Araujo είναι να κλαις και να γελάς μαζί του, δεν στρίβει ούτε σε πλατεία, και ο Iñigo Martínez που το παλεύει με ξύλο, νεύρα, πάθος.

Ο Koundé από δεξιά είναι πολύ σημαντικός στο χτίσιμο των επιθέσεων με αμυντικές όμως αδυναμίες.

Μακράν ο καλύτερος αμυντικός της Ίντερ είναι ο Bastoni με στηρίγματα τους Bisseck και Acerbi.

Στα χαφ η Μπαρτσελόνα με τα τρεχαντίρια και όχι μόνο, Pedri και Gavi και Frenkie de Jong να καθορίζουν το παιχνίδι της. Επίσης στο μεσοεπιθετικό κομμάτι η ηγετική μορφή του Dani Olmo πάντα μπορεί να κάνει τη διαφορά.

Πολύ δυνατή μεσαία γραμμή και από πλευράς Ίντερ με Hakan Çalhanoğlu (από τα καλύτερα πόδια στον κόσμο), το εργαλείο, τον ακούραστο Barella, και τον κατά συνθήκη τρελαμένο φουλ μπακ Dimarco που έχει ρόλο σε επίθεση και άμυνα λαμβάνοντας ρόλο στη μεσαία γραμμή.

Στο επιθετικό κομμάτι όλα τα λεφτά ο παικταράς Raphinha τον οποίο θεωρώ σαν τον πιο επιδραστικό ποδοσφαιριστή της Μπαρτσελόνα, κάνει πολλά και με διαφορά, πράματα μέσα στο γήπεδο, και ο Yamal που παίζει σαν παιδί που είναι, πλακίτσα  κάνει, αυτοπεποίθηση φουλ. Τρομερά χαρίσματα, τεχνική, έκρηξη, στα πρώτα μέτρα ούτε με λάσο δεν τον πιάνεις, πόδια σκέτο μπαρούτι. Ο Lewandowski μεγάλη απουσία, αλλά καθόλου λίγος ο Ferran Torres.

Στην Ίντερ δύο είναι τα καλά κομμάτια στην επίθεση, το ταυρί ο Thuram (αν αγωνιστεί) που παίρνει παραμάζωμα ότι βρει μπροστά του, δύσκολος στο μαρκάρισμα, με πολύ τρέξιμο στο παιχνίδι του, και ο φονιάς Lautaro Martínez που σκοράρει με οποιοδήποτε τρόπο. Σε κενούς χώρους θα έχει πρόβλημα η Μπαρτσελόνα.

Ο Φλικ παίζει την πιο ψηλή άμυνα στον κόσμο, στα όρια της μεσαίας γραμμής, κενό αέρος, το ρίσκο είναι μεγάλο, έχει όμως ρυθμό η ομάδα και μπορεί να ανατρέψει καταστάσεις. 

 Ο Ιντσάγκι από την άλλη είναι συντηρητικός στο παιχνίδι, την έχει καλά δουλεμένη την ομάδα, είναι πονηρός, έξυπνος, μυαλωμένος, ως Ιταλός, και το κυριότερο βρίσκει τον τρόπο. Το μεγαλύτερο του πρόβλημα είναι πως θα διαχειριστεί το ντεφορμάρισμα η ομάδα.

Επιλογές μου, να σκοράρουν Raphinha και Lautaro Martínez, G/G & Over 2.5.